In de Algarve

Albufeira

Albufeira is zowel een stad als een gemeente en badplaats. Waarschijnlijk een van de bekenste plaatsen gelegen in het district Faro in de Algarve, dit is de meest zuidelijkste provincie van Portugal. Albufeira is gelegen aan de Atlantische Oceaan en niet aan de Middelandse zee zoals Spanje dat wel doet.

Campercontact

Als lid van de grootste camperclub van Europa de NKC hebben we ook een pro versie van de app Campercontact. In deze app vinden we de  camping Parque de Gale. Bij aankomst ontdekken we gelijk de populariteit van de Algarve en Albufeira in het bijzonder. Er is geen plaaatsje vrij op deze camping. VOL! Daarom maar maar weer op zoek naar een andere camperplaats.

Armação de Pêra

Deze plaats ligt op ongeveer 15 kilometer ten westen van Albufeira. Het landschap bestaat rotsformaties, je vind er aan de kust grotten en verder enkele stranden. Rond 17.30 uur vinden een plekje op Parque de Campismo de Armação de Pêra, er is genoeg ruimte en we besluiten om redelijk dicht bij de voorzieningen als receptie, wasmachines, restaurant en douches en toiletten te gaan staan.

Camper Techniek

Op de tweede dag ontdekken we een winkeltje met de passende naam Camping Techniek Algarve. En komt dat even goed uit!
Tijdens onze ritten vanuit Salamanca naar Portugal en ook vanuit Lissabon naar hiertoe hebben we regen gehad en niet zo'n beetje ook. Zo erg zelfs dat we op een of andere manier last hebben gehad van een lekkage bij het dakluik. In deze winkel heb ik speciale kit voor dakluiken gekocht samen met een kitspuit. Nu moeten we alleen nog een goed reinigingsmiddel gaan vinden en dan kan ik proberen om het daklluik opnieuw te kitten. Maar dan moet ik ook nog een ladder zien te vinden.

De derde dag is wasdag. Twee wasjes heeft Marjon gedaan en alles ruikt nu weer heerlijk fris. Verder hebben we op deze dag niet veel gedaan. We rusten veel uit en genieten volop van de zon. We hebben we het zwembad ontdekt en ik besluit om morgen als de temparatuur 20 graden is om een rondje te gaan zwemmen. Bij de receptie weten ze mij te vertellen dat de watertemparatuur tussen de 18-20 graden is.
Ik ben benieuwd of ik het niet te koud ga vinden. Op een gegeven moment ontdek ik twee grote vogels die rondzweven boven de camping en op een bepaald moment landen ze op de schoorstenen van een gebouw nabij. Het blijken ooievaars te zijn. Is er iets onderweg? ;-)

Zwembad

Ook de vierde dag begint met een zonnetje en de ochtend en we besluiten om hier gebruik van te maken en gaan de hele ochtend heerlijk liggen luieren en genieten. Want we zijn tenslotte pensionado's. In het begin van de middag besluit ik om toch maar flink te zijn en te gaan zwemmen.

Later in de middag gaan we wat lopen. De camping af, besluiten we. Ik heb nog steeds last van een operatie die ik in maart van dit jaar aan mijn rug heb ondergaan. Dus de vraag is of het wel slim is om de anderhalve kilometer van camping naar strand te gaan lopen. Maar een van onze fietsen doet het nog niet, dus we doen het. Met twee keer een tussenpauze komen we aan op het strand en de boulevard. Was de weg daar naartoe nog al saai, op de boulevard is het een levendigheid van je welste. Veel overwinteraars uiit Engeland, Duitsland, Frankrijk en uiteraard Nederland lopen daar rond.

Het zand van het strand voelt geweldig aan onder onze voeten en ook het water van de zee valt mee voor wat de kou betreft. Maar zwemmen zou ik toch niet doen in de zee, dat lijkt mij uiteindelijk toch te koud, maar we genieten van het geluid van de golven en we wandelen een eindje over het strand.

De vijfde dag in Armação de Pêra en de 17de reisdag van onze wintertrip zijn we naar Albufiera gegaan om wat over de boulevard en het strand te wandelen. We zijn al eerder in deze badplaats geweest omdat er een internet kaartje voor ons klaarlag bij het CTT postkantoor. Vanaf dat moment hebben we weer volop internet via ons Mifi apparaat. Maar nu zijn we wat gaan wandelen in het centrum en het eerste wat ons opvalt zijn de leuke kleurrijke kleine huisjes.

Het blijken vakantiehuisjes te zijn, gezien het plakaat op een van de huisjes. Maar wij hebben al ons eigen huis bij ons en lopen verder richting het strand. In de verte zien we het al liggen en gezien mijn loopproblemen denk ik, dat wordt echt een probleem zo hoog zijn we. Maar wat verbaast ons, er zijn twee heuse roltrappen naar beneden. Is dat even fijn.

Onder het motto "Terug naar de zee... met een veranderende houding" kun je in de zomermaanden op de 26 stranden van Albufeira met de Blauwe Vlag gratis yogalessen volgen. Het is daarom ook niet vreemd dat je een beeld van een yogadame op de boulevard van Albufiera kunt aantreffen. Er staat trouwens best wel veel kunst verspreid op de boulevards van Albufiera.

Aan het einde van de middag besluiten we om terug te gaan naar de camping. Maar eerst gaan we op zoek naar een bouwmarkt. We hebben namelijk een lekkage van het dakluik geconstateert. Het lekt af en toe als we rijden en het behoorlijk hard regent en dat is dus behoorlijk vervelend, want de lekkage zit precies boven de zitbanken die dan ook allebei behoorlijk nat worden. We vinden de bouwmarkt Leroy Merlin op een plek waar nogal wat commerciële bedrijven gevestigd zijn, je kunt er de Makro aantreffen maar ook de Jysk. Dus daar gaan we naar toe ...

Niet alleen een lekkage

Het blijkt dat we niet alleen last hebben van een lekkage aan het dakluik. Want wanneer we onze spulletjes bij Leroy Merlin hebben gekocht en we bij de camper aankomen blijkt het noodlot te zijn toegeslagen. De camper wil niet meer starten. We horen alleen een ratelend geluiid als ik de sleutel omdraai, ook na de tweede keer weer dat geluid en de paniek slaat toe. Daar sta je dan ... in en wildvreemd land, midden op een parkeerplek en in het donker. Ik bel de ANWB. We zijn niet voor niets al 40 jaar lid van deze club en hebben inmiddels al de Platinum status verworven. Niet voor niets blijkt het lidmaatschap van deze club een goede keuze te zijn. Na het uitleggen van onze situatie krijgen we te horen dat er binnen anderhalf tot 2 uur iemand van de Portugeese zusterorganisatie langs zal komen. Binnen één uur staat er een autootje met monteur voor "de deur"

De monteur is heel vriendelijk en ontdekt al snel dat het de startmotor is. Dat vermoeden hadden we al. Want even daarvoor was een vriendelijke Fransman aan onze "deur" geweest met de vraag of hij kon helpen. Hij dacht al dat het de startmotor zou zijn gezien het geluid. Deze Fransmans stond een eindje verderop op de parking met zijn busje. Hij bleek samen met zijn vriendin een busje om te bouwen tot een camper. Ze waren bezig met het interieur en dan sta je wel goed bij een bouwmarkt. Ik legde hem uit dat we bezig waren met de ANWB en bedankte vriendelijk voor zijn hulp.

De monteur ontdekte dat de startmotor los hing aan één bout in plaats van aan drie. Hij draaide deze ene bout vast en zei dat we weer door konde rijden naar de camping, maar adviseerde wel dat we snel naar een garage zouden moeten gaan. Dat doen we morgen.

Reparaties

De zesde dag staat in het teken van reparaties. We gaan eerst naar een dorpje verderop daar zit een garage die ons door de receptie van de camping wordt aanbevolen. We hadden wel eerst geprobeerd om bij een officiele Fiat Ducato garage een afspraak te maken, maar daar konden we op z'n vroegst op 20 december terecht. Maar dan verwachtte we al een beetje thuis te zijn.

Aangekomen bij de garage merken we al iets van het tempo hier in Portugal. We kunnen morgen terugkomen en dan kijken ze of ze ons kunnen helpen. Dan maar weer terug naar de camping en aan de slag met de lekkage bij het dakluik.

Via het dakluik en staande op de tafel ga ik aan de slag. Eerst met het weghalen van de oude kit en daarna het schoonmaken van de randen. Het is echt heel oude kit, bijna verpulverd en ik snap nu ook wel waarom de lekkage is ontstaan. Aan de kant waar het dakluik vastzit is de kit sowieso al bijna helemaal weg. Daar zat ook de lekkage. Ik heb het hele dakluik los gehaald en naar beneden gehaald. Ook het luik hebben we schoon gemaakt. Nadat ik alle kit had verwijderd en de boel goed had schoon gemaakt, kon de nieuwe kit er weer op en ook het luik weer er bovenop vastgezet. Al met al was het toch een klusje van ruim anderhalf uur. Nu maar hopen dat ik het goed gefixt heb.

De zevende dag gaan we opnieuw naar de garage. Na in eerste instantie ruim een uur te hebben gewacht, komen ze vertellen dat we zo geholpen worden. En ja hoor, daar komt de monteur. Na 10 min heeft hij de startmoter in zijn handen en zie ik dat de twee bouten volledig afgeknapt zijn en niet eruit getrild zoals we dachten. Dat wordt dus één dingetje denken we. We wachten maar weer af wat dit gaat inhouden. Vanaf 13.00 zien we iedereen verdwijnen en gaan de luiken van garage en receptie dicht. Ik vraag aan de laatst overgebleven monteur wat er aan de hand is. Lunchtime zegt die tot 14.30 uur. En dan vraag ik "en nu?". Zegt hij “Get a lunch” en gaat ook weg. Ook de poort gaat dicht en zitten we opgesloten. Gelukkig hebben we twee broodjes bij ons, dus we kunnen lunchen. En ons bed voor een middag dutje hebben we ook bij ons. Portugal 0.0

We staan nog steeds op de camping in Armação de Pêra en daar heb ik weer eens een kleine video gemaakt van de plek waar we staan, maar ook van het strand. Heerlijk strand voor als je even ergens ander wilt liggen dan bij het zwembad van je hotel of camping. In de zomer druk bezocht maar in de winter niet zo druk dat je geen plekje kunt vinden of te dicht op elkaar ligt, integendeel ruimte genoeg. De strandtentjes om wat te drinken aan het strand zijn bija allemaal gewoon open. De boulevard is gezellig en leuk om in de avond over te lopen, gezellig druk.

Weer op pad

En ja hoor na ruim een week is het DPD gelukt om een brievenbuspakketje bij ons in Portugal te krijgen. We hadden expliciet voor DPD gekozen omdat ze op hun website beloven een pakketje dat door de brievenbus kan de volgende dag op bestemming in Portugal te krijgen. Te mooi om waar te zijn. Na twee dagen belde ik met DPD en kreeg te horen dat dat nooit zou kunnen, nou dat snapte ikzelf ook wel. Maar toch waarom staat dat op de site? Nadat me dat gezegd werd, heb ik uiteraard een klacht ingediend. Dus maar wachten, en wachten en nog langer wachten.

Maar uiteindelijk op maandag 28 november kunnen we verder. We hebben nog tot 30 november internet op onze Mifi dus we besluiten om nog een dagje in Portugal te blijven en gaan onze 25ste dag van deze trip naar Monte Gordo. Monte Gordo ligt tegen de Spaanse grens aan.

De camping is een gemeente camping. Nou dat merken we bij het inchecken. Dat duurt echtwaar 3 kwartier, ik heb niks tegen abtenaren, maar alle voorroordelen worden hier waargemaakt. We waren verplicht om de camping op te gaan om te kijken of we het wel leuk vonden. Nou zo leuk was de camping niet, maar we wilde niet meer verder en het was de laatste camping voor de Spaanse grens. Als inschrijvingsbewijs kregen we beide een plastic ID kaartje wat we bij ons moesten dragen. Ook moest je dit tonen als je de camping afging, als was het alleen maar voor het maken van een foto van de ingang Wat wel apart was, waren de permanente bewoners van deze camping. Diverse staanplaatsen waren uitgedost met de vreemste aanbouwsels, soms wel 3 maal groter dan de caravan en al allemaal versierd met een soort van kerstverlichting. De volgende ochtend hebben we het "vuile" water geloosd, de toilet geledigd en vers water getankt en zijn we op weg gegaan naar Sevilla in Spanje.